اشتغال‌زایی سند هویت ملی
شکسپیر، نویسنده و شاعر توانای انگلیس در سال‌های نه چندان دور با بیان اینکه «خانه من بر ستون‌ها و زندگی‌ام بر کار استوار است که با برداشتن ستون‌های خانه و بیکاری، زندگی را از من خواهید گرفت» بر اهمیت کار در نظام اجتماعی تأکید کرده است.
معضل بیکاری در سال‌های اخیر به یکی از مسائل بسیار حاد اجتماعی در کشورهای جهان سوم مبدل شده است؛ تا جایی که در کشورهای عقب مانده و توسعه نیافته جنبه‌های مختلف بیکاری در قالب اعتیاد، فقر، فحشا، حاشیه‌نشینی و ... در تار و پود جامعه رسوخ می‌کند.
کشور ایران نیز همواره در سال‌های اخیر با مشکل بیکاری دست و پنجه نرم کرده است و این معضل جدی‌ترین دغدغه دولتمردان در سال‌های اخیر بوده است؛ به طوری که در 20 سال اخیر نرخ بیکاری در ایران بطور میانگین 8/11 درصد عنوان شده که از متوسط جهانی بالاتر است.
هجوم افراد تحصیل کرده به بازار کار در سال‌های اخیر و تغییر فرهنگ کار در افکار عمومی باعث شده تا جوانان از تن دادن به کارهایی که آن را با شخصیت اجتماعی خویش مناسب نمی‌دانند، سر باز زنند و بالطبع بازار کسب‌و‌کار نیز همواره جویای افرادی مناسب برای برعهده گرفتن نقش‌های محوله بوده و در یافتن آنها به بن‌بست خورده است.
از سوی دیگر دانشگاه‌ها با ارائه آموزه ها و دانش تئوریک به دانشجویان، به طور عملی آنها را برای برعهده گرفتن مسئولیت‌های اجتماعی در زمینه کسب‌و‌کار آماده نمی‌کنند؛ تا حدی که از عدم تطابق سبد مهارتی افراد جویای کار با آنچه کارفرمایان به دنبال آنند، سخن به میان می‌آید.
دولتمردان نیز همواره به عنوان متولیان ایجاد کسب‌و‌کار در جامعه با به عقب انداختن سن پذیرش کار، نه تنها مشکلات را حل نکردند؛ بلکه بر مشکلات جوانان در سال‌های اخیر افزوده‌اند که این موضوع تبعاتی چون دیرشدن سن ازدواج، کاهش زاد و ولد و پیری جامعه را به همراه داشته است.
تغییر نگاه جامعه به مفهوم کار و تلاش و فرهنگ شکل‌گرفته پیرامون آن نیز قابل تأمل و بررسی است. علی‌رغم تأکید دین اسلام و فرهنگ اساطیری ما بر اهمیت کار و تلاش برای دستیابی به رزق حلال و آبادانی و رفاه، باورهایی بر قناعت و پرهیز از دنیا و اکتفای به آن به اندازه نیاز تأکید می‌کنند که این باورها در شکل افراطی آن برای رشد جامعه، سهمی مهلک محسوب می‌شوند که تن‌پروری و دستیابی به ثروت‌های آنی و بادآورده مزید بر علّتند.
گروهی دیگر نبود سرمایه کافی در جامعه برای کمک به جوانان در برپایی کسب‌و کار‌را از دلایل بیکاری در جامعه قلمداد می‌کنند و با این رویکرد سعی بر تحت فشار قرار دادن دولتمردان دارند؛ اما باید به این نکته اشاره داشت که تخصیص سرمایه به تمام کسانی که داعیه ایجاد اشتغال و آبادانی و رفاه برای مردم دارند نیز کار صحیحی نیست؛ چرا که عده‌ای به دلیل عدم جامعه‌پذیری، ارتباط نادرست با دیگران، ضعف‌های شخصیتی و .. قادر به برگرداندن سرمایه یا حفظ کسب‌و‌کار نیستند و با ورشکستگی یا مشکلاتی که برای آنها ایجاد می‌شود، مشکلی مضاعف برای جامعه ایجاد خواهند کرد.
با نگاه بالا، اقتصاددانان و صاحبان خرد از واگذاری ثروت جامعه به افراد خبره و آنهایی که امتحان خود را پس داده‌اند، سخن می‌گویند. این افراد معتقدند که باید با نظارت دولت، ثروت جامعه در اختیار افرادی قرار گیرند که در ایجاد کسب‌و‌کار و تولید ثروت مؤفق عمل کرده‌اند.
بانک‌ها از جمله ارگان‌های اقتصادی‌اند که در این زمینه مؤثرند و با حرکت صحیح آنها، چرخ‌های اقتصادی جامعه در مسیر بهتری خواهد چرخید که این موضوع البته در کشورهای جهان سوم بیشتر صادق است؛ چرا که اقتصاد این کشورها بیشتر متکی به منابع بانکی است.
اقدامات بانک آینده به عنوان هشتمین بانک خصوصی کشور در این زمینه و اختصاص سرمایه به سرمایه گذاران در بسترهای منفعت‌آفرین، قابل تقدیر و تحسین است. در روزگاری که اکثر بانک‌ها در تخصیص سرمایه و سرمایه‌گذاری‌های خود دچار مشکل شده و راه به شک و تردید می‌پیمایند و اکثر پول‌های مردم در زمینه‌های غیرمولّد و غیراشتغال‌زا هزینه می‌شود، بانک آینده با جرأت و شهامتی مثال‌زدنی از ایجاد بازار بزرگ ایران که بزرگترین بازار چندمنظوره خاورمیانه و جزء 5 بازار بزرگ جهان لقب گرفته است، حمایت و پشتیبانی کرد و این در حالی بود که می‌دانست منتقدان برای تاختن به او در سال‌های بعد، صف بسته‌اند.
این بانک که از ترکیب با دو مؤسسه اعتباری دیگر به مجمع بانک‌های کشور پیوست، با بررسی پروژه عظیم بازار بزرگ ایران، رأی به احداث آن داد و هم اکنون این مجموعه باعث افتخار ایرانیان در جای جای این سرزمین است. مجموعه‌ای بالغ بر 32 هکتار که امکانات اقتصادی، رفاهی، خدماتی، فرهنگی و گردشگری را یکجا در خود برای شهروندان به ارمغان آورده است. مزیت قابل توجه این بازار بزرگ که این روزها آن را ایران‌مال لقب داده‌اند، اشتغال‌زایی در سطح کلان است.
مجموعه‌ای که طی 6 سال روزانه بطور میانگین 20 هزار نفر و مجموعاً 43 میلیون و 200 هزار نفر-روز ایجاد اشتغال نمود و پس از بهره‌برداری ظرفیتی بالغ بر 18 هزار شغل مستقیم و پایدار و حدود یکصد هزار شغل غیر مستقیم را برای جوانان به ارمغان خواهد آورد و شاید بهتر از ظرفیت‌های اشتغال‌زایی در این مجموعه عظیم، تشخصی است که به بازدیدکنندگان و افرادی که در آن مشغول به کارند، بخشیده می‌شود.
تماشای مناظری چون هجوم مردم برای شادی و تفریح به این مجموعه و ورود گردشگرانی که روزی کشورهای حاشیه خلیج فارس را برای تفریح و خرید برمی‌گزیدند؛ مایه مباهات و سربلندی است و این همان چیزی است که از آن به «هویت ایرانی- اسلامی» یاد می‌شود، هویتی که می‌رفت تا زیر چرخ برج‌های زیبا و مرتفع دبی، ترکیه و امارات لِه شود.
اشتغال‌زایی با خود سربلندی، هویت، رفاه و آسایش را به همراه دارد و اگر ایجاد 100 هزار شغل، یک درصد رشد اقتصادی را رقم خواهد زد، پس باید دست کارآفرینان را بوسید.
